Παθησεις

Παθησεις

Ενα ποσοστό 15-20% των ζευγαριών αποτυγχάνουν όταν επιχειρούν να τεκνοποιήσουν. Στις μισές περίπου περιπτώσεις «υπεύθυνος» για την αποτυχία είναι ο άνδρας. Η συστηματική διαγνωστική προσέγγιση οδηγεί στον εντοπισμό των αιτίων που προκαλούν το πρόβλημα και στην κατάλληλη θεραπεία.

Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις περιλαμβάνουν:
-Φαρμακευτική θεραπεία για ορμονική δυσλειτουργία
-Αντιμετώπιση λοιμώξεων του ουρογεννητικού συστήματος
-Μικροχειρουργική αντιμετώπιση της κιρσοκήλης (Διόγκωση των φλεβών του οσχέου)

Κιρσοκήλη υπάρχει σε ποσοστό 15% των ανδρών και είναι η πιό αναστρέψιμη αιτία ανδρικής υπογονιμότητας. 35% των ανδρών με πρωτοπαθή υπογονιμότητα και 75-80% με αδυναμία τεκνοποίησης μετά το πρώτο παιδί εμφανίζουν κιρσοκήλη. Οι περισσότερες χειρουργικές τεχνικές όμως παρουσιάζουν σημαντικό ποσοστό υποτροπής. Η μικροχειρουργική αποκατάσταση εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας με ποσοστά σύλληψης 43% τον πρώτο και 69% τον δεύτερο χρόνο. Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί και η ρομποτικά υποβοηθούμενη ανοικτή μικροχειρουργική αντιμετώπιση της κιρσοκήλης.

Χειρουργική αντιμετώπιση απόφραξης των εκφορητικών οδών.
Μικροχειρουργική λήψη σπερματοζωαρίων με αναρρόφηση από την επιδιδυμίδα (MESA) η λήψη από τον όρχι (TESE) και διουρηθρική εκτομή του σπερματικού λοφιδίου. Με τις τεχνικές αυτές, που όλες διενεργούνται σε εξωτερική βάση χωρίς να απαιτείται νοσηλεία, και σε συνδυασμό με εξωσωματική γονιμοποίηση είναι πλέον εφικτή η τεκνοποίηση ακόμα και για άνδρες που παρουσιάζουν πλήρη απουσία σπερματοζωαρίων.
Γενετική διερεύνηση «ανεξήγητων» περιπτώσεων ανδρικής υπογονιμότητας.

Ανδρική αντισύλληψη
Διενεργούνται επεμβάσεις απολίνωσης των σπερματικών πόρων (βαζεκτομής) σε άνδρες που επιθυμούν ένα μόνιμο τρόπο αποφυγής της τεκνοποίησης. Η επέμβαση εκτελείται με τοπική αναισθησία σε εξωτερική βάση.

Η έμφαση δίνεται κύρια στη στυτική δυσλειτουργία. Παράλληλα αντιμετωπίζονται και η νόσος του Peyronie καθώς και προβλήματα πρόωρης εκσπερμάτισης. Η χρήση των shock waves με το μηχάνημα τελευταίας τεχνολογίας ED1000 τη εταιρίας Medispec έχει φέρει μια επανάσταση στην θεραπεία των ανδρών με στυτική δυσλειτουργία.

Αδυναμία στύσης παρουσιάζει περίπου το 5% των ανδρών στα 50, 20% στα 60 και 47% στα 70 χρόνια. Ανεξάρτητα πάντως από την ηλικία όλες οι περιπτώσεις στυτικής ανεπάρκειας μπορούν να αντιμετωπισθούν με επιτυχία.
Παρά το γεγονός ότι συχνά στο πρόβλημα συμμετέχει και ψυχολογικός παράγοντας, στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει υποκείμενο οργανικό πρόβλημα. Η προσέγγισή μας στοχεύει ακριβώς στον εντοπισμό του προβλήματος και την αιτιολογική του αντιμετώπιση.
Με το διαγνωστικό πρωτόκολλο που εφαρμόζεται ελέγχονται οι ορμονικοί, αγγειακοί και νευρολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στη στύση και επιλέγεται η κατάλληλη αγωγή. Η συστηματική εφαρμογή του συγκεκριμένου πρωτοκόλλου είναι απαραίτητη, προκειμένου να εντοπισθεί με ακρίβεια η αιτία του προβλήματος και να αποφευχθούν αναποτελεσματικές ή και επικίνδυνες θεραπείες.
Με τη διαθεσιμότητα σήμερα εξαιρετικά αποτελεσματικών φαρμάκων αλλά και τεχνικών όπως οι ενδοπεϊκές ενέσεις και η προσθετική χειρουργική δίνεται λύση σε όλες τις περιπτώσεις.

Η νόσος του Peyronie αφορά περίπου 4% των ανδρών μεταξύ 30 και 80 χρόνων και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη μιας σκληρής «πλάκας», συνήθως στη ραχιαία επιφάνεια τους πέους με συνέπεια την κάμψη κατά την στύση. Η κατά τα άλλα καλοήθης νόσος αντιμετωπίζεται σήμερα με επιτυχία με συντηρητικές και αναίμακτες μεθόδους, όπως οι διάλυση της πλάκας με ενέσεις Xiapex, ή με χειρουργικές επεμβάσεις στις περιπτώσεις που η συντηρητική αγωγή δεν αποδίδει. Οι ασθενείς μπορούν να βοηθηθούν επίσης με την χρήση των shock waves. Η θεραπεία με το ED1000 βοηθάει τους ασθενείς μειώνοντας τον πόνο καθώς και μπορεί να αναχαιτίσει την εξέλιξη της πλάκας, ιδιαίτερα σε αρχικό στάδιο.

Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι η συχνότερη διαταραχή της σεξουαλικής λειτουργίας στον άνδρα. Στις περισσότερες μελέτες αναφέρεται ότι αφορά στο 25-30% των ανδρών, ενώ ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο επιπολασμός φθάνει έως και 75%. Η διαταραχή αντιμετωπίζεται μετά τη κατάλληλη διαγνωστική διερεύνηση είτε με τοπικές θεραπείες, είτε με χάπια.

Ο Αριστείδης Παυλάκης εκπαιδεύτηκε στην Ουρολογική Κλινική του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, που είναι παγκόσμιο κέντρο αναφοράς σε θέματα στυτικής δυσλειτουργίας. Εφάρμοσε από τους πρώτους στη χώρα μας, το 1983, την επέμβαση τοποθέτησης πεϊκής πρόθεσης αλλά και τις τεχνικές ενδοπεϊκών ενέσεων και αποκατάστασης της νόσου του Peyronie.

Για να δείτε Video αποκατάστασης νόσου Peyronie πατήστε εδώ????

Η καλοήθης προστατική υπερπλασία αφορά στο 65 % των ανδρών μετά την ηλικία των 50 χρόνων. Από τους άνδρες αυτούς περίπου το 30 % θα χρειασθεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση όχι μόνο των συμπτωμάτων αλλά κυρίως των επιπλοκών που δημιουργεί η αδυναμία αποβολής των ούρων λόγω της διόγκωσης του προστάτη.
Η διαθεσιμότητα σήμερα σε κάθε οργανωμένο ουρολογικό ιατρείο συσκευών υπερηχογραφίας και ουρο-ροο-μετρίας επιτρέπουν την σωστή επιλογή των ασθενών που πρέπει να αντιμετωπισθούν με εγχείρηση και τη αποφυγή περιττών επεμβάσεων με κριτήριο το μέγεθος του προστάτη και μόνο.
Στο παρελθόν η αφαίρεση του υπερμεγέθους αδενώματος απαιτούσε την διενέργεια μιας «ανοιχτής» χειρουργικής επέμβασης με σημαντική ταλαιπωρία και αιμορραγία για τον ασθενή. Στη συνέχεια η ανοιχτή επέμβαση υποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από την «διουρηθρική» προστατεκτομή, η οποία όμως, και ιδιαίτερα για μεγάλα αδενώματα, δεν ήταν ελεύθερη επιπλοκών.
Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται πλέον και στην Ελλάδα η διουρηθρική «εξάχνωση» ή και εκπυρήνιση του προστατικού αδενώματος με τη χρήση του «πράσινου» Laser και της τεχνικής του πλάσματος, TURis. Οι παραπάνω μέθοδοι επιτυγχάνουν το ίδιο αποτέλεσμα με τις προηγούμενες τεχνικές, με ελάχιστη όμως αιμορραγία και με παραμονή στο νοσοκομείο που σπάνια υπερβαίνει την μία ημέρα, ενώ παράλληλα μπορούν να εφαρμοσθούν και σε ασθενείς που βρίσκονται υπό αντιπηκτική ή αντι-αιμοπεταλιακή αγωγή.


Ακτινολογική απεικόνιση της προστατικής κοίτης μετά από διουρηθυρική εξάχνωση / εκτομή με την τεχνική του «πλάσματος» , TURis.

Τα ευμεγέθη αδενώματα μπορούν να αντιμετωπιστούν ρομποτικά, με εκπυρήνιση TURis ή ανοικτά.

Ο Αριστείδης Παυλάκης έχει πολύ εκτεταμένη εμπειρία στις διουρηθρικές προστατεκτομές. Εφάρμοσε από τους πρώτους στην Ελλάδα την τεχνική της εξάχνωσης με TURis και Laser και έχει διδάξει σε σχετικά εκπαιδευτικά σεμινάρια.

Για να διαβάσετε περισσότερα για την προστατεκτομή με Laser πατήστε εδώ.????

Για να δείτε video προστατεκτομής με πλάσμα πατήστε εδώ.?????

Για να δείτε video διουρηθρικής προστατεκτομής πατήστε εδώ????

Ο καρκίνος της ανώτερης αποχετευτικής μοίρας (δηλαδή της πυέλου του νεφρού και του ουρητήρα) αντιπροσωπεύει το 5% των καρκίνων του ουροθηλίου. Σε αντίθεση με τον καρκίνο της κύστης που εύκολα εντοπίζεται με τη βοήθεια των υπερήχων και της κυστεοσκόπησης, ο καρκίνος του ανώτερου ουροποιητικού είναι δύσκολο να διαγνωσθεί και συχνά η απόφαση για την διενέργεια εγχείρησης λαμβάνεται χωρίς να υπάρχει επαρκής προεγχειρητική τεκμηρίωση της νόσου.
Στο 50% των περιπτώσεων ο έλεγχος γίνεται στα πλαίσια διερεύνησης αιματουρίας και περιλαμβάνει απεικονιστικές, κυτταρολογικές και ενδοσκοπικές μεθόδους.
Η διαθεσιμότητα τα τελευταία χρόνια της αξονικής πυελογραφίας, αλλά κυρίως η εξέλιξη των ενδοσκοπικών μεθόδων και ιδιαίτερα της ουρητηροσκόπησης μας επιτρέπουν σήμερα όχι μόνο τη διάγνωση αλλά και όπου είναι εφικτό την συντηρητική αντιμετώπιση της νόσου, χωρίς να προβαίνουμε σε αφαίρεση του νεφρού.
Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου σε πιο προχωρημένα στάδια γίνεται ρομποτικά, λαπαροσκοπικά ή ανοικτά.

Ο Αριστείδης Παυλάκης αξιολογήθηκε σαν ιατρός μεγάλης εμπειρίας στο συγκεκριμένο θέμα με συνέπεια να διδάσκει από το 2008 στην Εβδομάδα Ειδικευομένων που διοργανώνει η Ελληνική Ουρολογική Εταιρεία το αντίστοιχο κεφάλαιο. Όλες τις χρονιές βαθμολογήθηκε από τους ειδικευόμενους ως ένας από τους καλύτερους ομιλητές.

Για να δείτε video ουρητηροσκόπησης πατήστε εδώ????

Για να δείτε την παρουσίαση στην εβδομάδα Ειδικευομένων πατήστε εδώ?????

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, η «ανοιχτή» χειρουργική αντιμετώπιση της λιθίασης του ουροποιητικού αντιπροσώπευε το 50% της χειρουργικής εργασίας των Ουρολόγων. Για μια αρρώστια όπου η χειρουργική επέμβαση δεν αντιμετωπίζει την αιτία αλλά την εκδήλωση της νόσου η έλλειψη εναλλακτικών μεθόδων είχε καταστροφικές συνέπειες για τους άτυχους ασθενείς που είχαν την τάση να σχηματίζουν λίθους.
Η διαθεσιμότητα σήμερα τόσο της εξωσωματικής λιθοτριψίας όσο και των ενδοσκοπικών τεχνικών έχουν πρακτικά μηδενίσει την ανάγκη διενέργειας των κλασσικών χειρουργικών επεμβάσεων.

Οι σύγχρονοι τρόποι αντιμετώπισης της λιθίασης είναι οι ακόλουθοι:

1. Εξωσωματική λιθοτριψία
Διενεργείται χωρίς αναισθησία σε εξωτερική βάση Ενδείκνυται κυρίως σε λίθους του νεφρού μεγέθους έως 2 εκ. , όπου σε κατάλληλα επιλεγμένες περιπτώσεις το ποσοστό επιτυχίας είναι έως και 90%. Με μεγαλύτερους λίθους το ποσοστό πέφτει στο 50%, ενώ συχνά πρέπει να τοποθετείται αυτοστηριζόμενος ουρητηρικός καθετήρας τύπου pigtail για να αποφευχθεί η απόφραξη του νεφρού από τα λιθιασικά συγκρίμματα.
Στις περιπτώσεις λίθων του ουρητήρα η αποτελεσματικότητα της λιθοτριψίας φαίνεται να εξαρτάται από τη θέση του λίθου, με επιτυχία 65-81% για λίθους στο ανώτερο μέρος και 58-67% για λίθους στο κατώτερο μέρος του ουρητήρα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η εξωσωματική λιθοτριψία πρέπει να εκτελείται από ειδικευμένο Ουρολόγο και όχι από τεχνολόγο, δεδομένου ότι η εξειδικευμένη γνώση είναι που επιτυγχάνει με τις σωστές επιλογές στις ρυθμίσεις του μηχανήματος τα μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας αλλά κυρίως αποτρέπει τις επιπλοκές που μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να έχουν καταστροφικές συνέπειες.

Ο Αριστείδης Παυλάκης λειτούργησε με την ομάδα του το 1987 τον δεύτερο ιδιωτικό εξωσωματικό λιθοτρίπτη που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα στο «Απολλώνειο Θεραπευτήριο» και έχει εκτελέσει μέχρι σήμερα περισσότερες από 1.300 εξωσωματικές λιθοτριψίες

2. Διαδερμική Λιθοτριψία
Διενεργείται με γενική αναισθησία για νεφρικούς λίθους μεγαλύτερους των 2 εκ όπως για λίθους του κάτω πόλου του νεφρού, όπου η επιτυχία της διαδερμικής είναι 97% σε σχέση με μόνο 37% της εξωσωματικής. Παρά το γεγονός ότι δεν απαιτείται χειρουργική τομή πρόκειται για εξειδικευμένη χειρουργική επέμβαση που απαιτεί ανάλογη εμπειρία.

3. Ενδοσκοπική λιθοτριψία
Εφαρμόζεται με επιτυχία που πλησιάζει το 100% για την αντιμετώπιση των λίθων της ουροδόχου κύστης χρησιμοποιώντας είτε το Holmium Laser είτε τον πνευματικό λιθοτρίπτη που λειτουργεί σαν κομπρεσσέρ.
Για τους λίθους του ουρητήρα ή για την αντιμετώπιση λιθιασικών συγκριμμάτων μετά από εξωσωματική το ποσοστό επιτυχίας με την χρήση του ουρητηροσκοπίου είναι 95%. Η διαθεσιμότητα τα τελευταία χρόνια του εύκαμπτου ουρητηροσκοπίου αλλά και της λεπτής ίνας του Holmium Laser επιτρέπει πλέον την αντιμετώπιση λίθων τόσο στο ανώτερο τμήμα του ουρητήρα αλλά και μέσα στο νεφρό με την τεχνική που ονομαζεται Retrograde Intra-Renal Surgery (RIRS). Η εξαιρετική αποτελεσματικότητα της μεθόδου, το σχεδόν μηδενικό ποσοστό επιπλοκών, η δυνατότητα να διενεργηθεί με νοσηλεία λίγων ωρών ή μονοήμερη παραμονή στο νοσοκομείο την κάνουν ιδανική για την άμεση επανένταξη του ασθενούς στην κοινωνική και επαγγελματική του δραστηριότητα.

4. “Ανοιχτή” χειρουργική
Εφαρμόζεται κύρίως σε περιπτώσεις κοραλλιοειδούς νεφρολιθίασης, αν και συχνά ο συνδυασμός εξωσωματικής και διαδερμικής επιτυγχάνει ακόμα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις να απαλλάξει τον νεφρό από τους λίθους.

Συμπερασματικά, στο μέγιστο ποσοστό των περιπτώσεων λιθίασης η λύση δίνεται είτε με εξωσωματική λιθοτριψία είτε με τις ελάχιστα επεμβατικές, ενδοσκοπικές τεχνικές, και με νοσηλεία που σπάνια ξεπερνά το 24ωρο.

Ο Αριστείδης Παυλάκης εφαρμόζει από το 1990 αρχικά στο “Απολλώνειο Θεραπευτήριο” και στη συνέχεια στο “Ντυνάν” και τώρα στο “Υγεία” την ενδοσκοπική λιθοτριψία , ενώ είναι από τους λίγους Έλληνες Ουρολόγους με εμπειρία στην ανατροφική νεφρολιθοτομία, τεχνική που ενδείκνυται σε περιπτώσεις κοραλλιοειδών λίθων.

Ο καρκίνος της κύστης είναι ο 4ος πιο συχνός καρκίνος στους άνδρες και ο 10ος στις γυναίκες. Στις αναπτυγμένες χώρες το 90% των περιπτώσεων αφορά σε καρκίνο από το μεταβατικό επιθήλιο της κύστης, ενώ η μέση ηλικία κατά τη διάγνωση είναι τα 68 χρόνια. Η νόσος εκδηλώνεται συνήθως με ανώδυνη αιματουρία και η διάγνωση επιτυγχάνεται εύκολα με τη διαθεσιμότητα σήμερα των απεικονιστικών και ενδοσκοπικών τεχνικών.

Μετά τη διάγνωση η επόμενη κίνηση είναι η αφαίρεση του όγκου, που γίνεται με τη χρήση κατάλληλου εργαλείου δια της ουρήθρας. Είναι σημαντικό η διουρηθρική εκτομή του νεοπλάσματος να διενεργείται από έμπειρο Ουρολόγο, ούτως ώστε στο υλικό που αφαιρείται να συμπεριλαμβάνεται και μέρος του μυϊκού υποστρώματος της κύστης. Αν εκτιμηθεί το ότι το πάχος του τοιχώματος είναι μόνο λίγα χιλιοστά είναι προφανές ότι η διάτρηση της κύστης είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο, ιδιαίτερα όταν λείπει η απαραίτητη εμπειρία.

Όταν ο καρκίνος είναι επιφανειακός, δεν διηθεί δηλαδή το τοίχωμα της κύστης, τότε αντιμετωπίζεται με διουρηθρική εκτομή σε συνδυασμό με ενδοκυστικές εγχύσεις χημειοθεραπευτικών ή ανοσοδιεγερτικών ουσιών. Η επέμβαση είναι προτιμότερο να γίνεται με διπολική διαθερμία, τεχνική που παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα: Συγκεκριμένα εξασφαλίζει πολύ καλύτερη αιμόσταση με συνέπεια η επέμβαση να είναι πρακτικά αναίμακτη και παράλληλα ελαχιστοποιεί την πιθανότητα διέγερσης του θυροειδούς νεύρου και μειώνει την πιθανότητα διάτρησης της κύστης.

Ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της νόσου μπορούμε σήμερα να προβλέψουμε τις πιθανότητες επανεμφάνισης ή και εξέλιξης του καρκίνου και να συστήσουμε την κατάλληλη αγωγή. Η Ευρωπαϊκή Ουρολογική Εταιρεία, μετά από μελέτη χιλιάδων περιστατικών, έχει καταρτίσει σχετικούς πίνακες όπου καταγράφεται η πιθανότητα να επανεμφανισθεί η καρκίνος ή να εξελιχθεί σε μυοδιηθητικό στον ένα χρόνο αλλά και στην πενταετία. Παράλληλα συστήνεται και ο τρόπος παρακολούθησης, ώστε τυχόν υποτροπές να εντοπισθούν σε αρχόμενο στάδιο. Είναι σημαντικό να περάσει το μήνυμα ότι οι ασθενείς πρέπει να “παντρευτούν” τον Ουρολόγο τους και να παρακολουθούνται δια βίου.

Σε περίπτωση μυοδιηθητικής νόσου απαιτείται η αφαίρεση της ουροδόχου κύστης και η αντικατάστασή της με κύστη από έντερο. Ευτυχώς οι σημερινές τεχνικές επιτρέπουν την κατασκευή “ορθότοπης” νεοκύστης και έτσι απαλλάσεται ο ασθενής από την ανάγκη σάκκου συλλογής ούρων ενώ, παράλληλα, επιτυγχάνεται και η διατήρηση των νεύρων της στύσης. Η ριζική κυστεκτομή γίνεται ανοικτά ή ρομποτικά.

Ο Αριστείδης Παυλάκης έχει εκτελέσει περισσότερες από 3.500 διουρηθρικές εκτομές καρκίνων κύστης και ανήκει στη ομάδα των λίγων Ελλήνων Ουρολόγων με μεγάλη εμπειρία στη ριζική κυστεκτομή και την κατασκευή νεοκύστης από έντερο, ενώ ήταν από τους ελάχιστους πρώτους που “τόλμησαν” την επέμβαση από το 1983 εκτός κρατικού νοσοκομείου.

Για να δείτε video διουρηθρικής εκτομής όγκου με διπολική διαθερμία πατήστε εδώ?????

Ο καρκίνος του νεφρού αντιπροσωπεύει περίπου το 3% των νεοπλασμάτων των ενηλίκων, και χαρακτηρίζεται από την έλλειψη πρώιμων κλινικών εκδηλώσεων αλλά και την αντοχή στην ακτινοθεραπεία και την χημειοθεραπεία.
Ευτυχώς η διαθεσιμότητα πλέον των σύγχρονων απεικονιστικών μεθόδων και κυρίως η ύπαρξη υπερηχογράφου σε κάθε οργανωμένο ουρολογικό ιατρείο επιτρέπει σήμερα τον εντοπισμό του καρκίνου σε όλο και πιο αρχόμενο στάδιο, συνήθως σε ασθενείς που δεν έχουν κανένα σύμπτωμα.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη γνωστή αποτελεσματική θεραπεία, με 94% ποσοστό ίασης για νόσου πρώτου σταδίου και 79% για νόσο δευτέρου σταδίου.
Είναι σημαντικό η αφαίρεση του νεφρού να γίνει «ριζικά», συμπεριλαμβάνοντας και όλο το περινεφρικό λίπος αλλά και την περιτονία του Gerota, δηλαδή την λεπτή ινώδη κάψα που περιβάλλει το νεφρό και το λίπος του. Η τεχνική αυτή που μεγιστοποιεί την πιθανότητα αρνητικών χειρουργικών ορίων γίνεται καλύτερα με διακοιλιακή προσπέλαση.
Η λαπαροσκοπική νεφρεκτομή είναι μία λιγότερο επεμβατική τεχνική με μικρότερη νοσηρότητα και ταχύτερο χρόνο ανάνηψης, ενώ σε νεοπλάσματα μέχρι 4 εκ. ενδείκνυται η μερική νεφρεκτομή με ογκολογικά αποτελέσματα που δεν διαφέρουν από τα της ριζικής νεφρεκτομής. Είναι σημαντικό κατά συνέπεια να διατηρείται το νεφρό όπου αυτό είναι εφικτό, με αφαίρεση μόνο του όγκου με λεπτό τμήμα νεφρικού παρεγχύματος, δεδομένου ότι έχει αποδειχθεί ότι ασθενείς με μονήρη νεφρό εμφανίζουν μακροπρόθεσμα σημαντικά προβλήματα νεφρικής δυσλειτουργίας. Η μερική νεφρεκτομή γίνεται ρομποτικά ή ανοικτά.


Αφαίρεση μικρού νεοπλάσματος με διατήρηση του νεφρού.

Ο Αριστείδης Παυλάκης έχει εκτελέσει μεγάλη σειρά μερικών νεφρεκτομών και για το λόγο αυτό κλήθηκε σαν προσκεκλημένος ομιλητής να παρουσιάσει την εμπειρία του στο 2ο διεθνές Cancer Forum το 2010.

Για να δείτε την παρουσίαση πατήστε εδώ.?????

Ο καρκίνος συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα και η διάγνωσή του βασίζεται στην τιμή του PSA στο αίμα και την δακτυλική ψηλάφηση του αδένα από τον πρωκτό. Το PSA είναι μία πρωτεΐνη που παράγεται από τον προστάτη σε μεγαλύτερες ποσότητες όταν υπάρχει καρκίνος, παρουσιάζει όμως υψηλές τιμές ακόμα και σε καλοήθεις καταστάσεις όπως η απλή προστατική υπερπλασία και οι φλεγμονές του προστάτη. Δεν είναι δηλαδή η απόλυτη τιμή του PSA μόνο αλλά και άλλα δεδομένα που θα μας οδηγήσουν στην απόφαση να συστήσουμε βιοψία, όπως το μέγεθος του αδένα, η ηλικία του εξεταζόμενου, η ταχύτητα με την οποία αυξάνεται διαχρονικά το PSA και τέλος η σχέση του ολικού προς το ελεύθερο PSA. Η διαθεσιμότητα σήμερα αυτών των εξετάσεων αλλά και η συνειδητοποίηση από τον γενικό πληθυσμό της ανάγκης προληπτικού ελέγχου είχε σαν αποτέλεσμα η διάγνωση του καρκίνου να γίνεται σε πολύ πιο πρώιμο στάδιο με συνέπεια την μείωση της θνητότητας κατά 30%.
Μετά τη διάγνωση του καρκίνου, το βασικό ερώτημα προς απάντηση είναι αν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος στον προστάτη, και δυνητικά ιάσιμος, ή αν είναι ήδη μεταστατικός. Οι μελέτες έχουν δείξει πως αν το PSA είναι χαμηλότερο του 10 και το Gleason score ίδιο ή χαμηλότερο του 6 οι απεικονιστικές εξετάσεις που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, δηλαδή η αξονική τομογραφία και το σπινθηρογράφημα οστών είναι πάντα αρνητικές, και κατά συνέπεια η διενέργειά τους είναι περιττή. Παράλληλα η χρήση των πινάκων του Partin και του Hahn μας επιτρέπουν χρησιμοποιώντας κάποια κριτήρια να προβλέψουμε την πιθανότητα εντοπισμένου ή μεταστατικού καρκίνου και να συστήσουμε την κατάλληλη αγωγή. Οι ερευνητές αυτοί από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins ανέλυσαν χιλιάδες ασθενών και κατήρτισαν τους συγκεκριμένους πίνακες, εκτιμώντας το κλινικό στάδιο της νόσου, το επίπεδο του PSA και τον βαθμό «επιθετικότητας» του καρκίνου όπως καθορίζεται από το Gleason score.
Σε περίπτωση εντοπισμένης νόσου η προσπάθεια είναι να επιτευχθεί ίαση και όχι απλή συντήρηση και αυτό επιτυγχάνεται σήμερα με τρείς τρόπους: εγχείρηση, βραχυθεραπεία με εμφύτευση ραδιενεργών κόκκων και εξωτερική ακτινοθεραπεία. Οι μελέτες δείχνουν ότι για ίδιο στάδιο νόσου τα αποτελέσματα την πρώτη δεκαετία είναι παρόμοια, ανεξάρτητα από την μέθοδο που έχει επιλεγεί. Μετά την δεκαετία όμως φαίνεται να πλεονεκτεί η εγχείρηση.
Η ριζική προστατεκτομή γίνεται είτε με την κλασσική, «ανοικτή» μέθοδο, είτε λαπαροσκοπικά, με ή χωρίς ρομποτική υποβοήθηση. Τόσο το ογκολογικό όσο και το λειτουργικό αποτέλεσμα ( δηλαδή η εγκράτεια των ούρων και η διατήρηση της στύσης ) έχει αποδειχθεί από εκτεταμένες μετα-αναλύσεις ότι είναι το ίδιο, ανεξάρτητα από την μέθοδο που έχει χρησιμοποιηθεί. Αυτό που φαίνεται από τις μελέτες να κάνει διαφορά είναι η εμπειρία του χειρουργού που εκτελεί την επέμβαση, και όπως πρόσφατα ελέχθη στο Ουρολογικό Forum που έγινε στο Davos το Φεβρουάριο του 2011 «οι ασθενείς θα πρέπει να διαλέγουν χειρουργό και όχι μέθοδο». Η ρομποτική επέμβαση έχει παρ’ όλα αυτά σημαντικά μικρότερη απώλεια αίματος, μικρότερη νοσηλεία και γρηγορότερη αφαίρεση του καθετήρα.
Σε περίπτωση μεταστατικής νόσου η θεραπεία στοχεύει στο να στερήσει τον προστάτη από την τροφή του, που είναι η ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη. Η διαπίστωση ότι ο καρκίνος του προστάτη είναι ορμονοεξαρτώμενος χάρισε στον Huggins το 1966 το Νόμπελ Ιατρικής και σε εκατομμύρια καρκινοπαθείς πολλά πρόσθετα χρόνια καλής ζωής.

Ο Αριστείδης Παυλάκης χειρούργησε το πρώτο περιστατικό ριζικής προστατεκτομής που έγινε ποτέ στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών το 1985 και έκτοτε απέκτησε μεγάλη εμπειρία στην εκτέλεση της συγκεκριμένης επέμβασης με διατήρηση των νεύρων της στύσης και σχεδόν μηδενικά ποσοστά ακράτειας.

Μετά την ριζική προστατεκτομή για καρκίνο του προστάτη υπάρχει μια πιθανότητα παραμονής μόνιμης, ενοχλητικής ακράτειας που κυμαίνεται από 3-5%. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι ο επιπολασμός του προβλήματος έχει να κάνει με παράγοντες όπως ο σωματότυπος του ασθενή, το μέγεθος του προστάτη, το μήκος ενός τμήματος της ουρήθρας και η προϋπάρχουσα σφιγκτηριακή ανεπάρκεια.. Η διαγνωστική διερεύνηση του προβλήματος απαιτεί συνήθως την διενέργεια ενδοσκοπικού ελέγχου για να εκτιμηθεί η ακεραιότητα του σφιγκτηριακού μηχανισμού και την εκτέλεση ουροδυναμικής μελέτης για να αξιολογηθεί η συμπεριφορά της ουροδόχου κύστης. Μετά την συλλογή των πληροφοριών από τις παραπάνω εξετάσεις επιτρέπεται η εξαγωγή συμπερασμάτων για την θεραπευτική αγωγή που χρειάζεται.
Η αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει χάπια που είτε «σφίγγουν» την ουρήθρα, είτε «χαλαρώνουν» την κύστη, σε πιο σοβαρές μορφές ακράτειας όμως απαιτείται χειρουργική παρέμβαση. Μέχρι πρόσφατα η μόνη διαθέσιμη θεραπεία ήταν η εμφύτευση τεχνητού σφιγκτήρα, επιλογή που και σήμερα εφαρμόζεται σε πλήρη ακράτεια. Παρά το γεγονός ότι η εμφύτευση είναι τεχνικά εύκολη, η εμπειρία έχει δείξει ότι σε μεγάλο ποσοστό όσο περνούν τα χρόνια ο σφιγκτήρας παρουσιάζει προβλήματα δυσλειτουργίας που απαιτούν πρόσθετες χειρουργικές επεμβάσεις.
Τα τελευταία χρόνια, εφαρμόζεται με μεγάλη επιτυχία, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μικρής και μέτριας ακράτειας, η τοποθέτηση ταινιών που συμπιέζουν αλλά και επανατοποθετούν την ουρήθρα και δίνουν λύση στο πρόβλημα.

Ο Αριστείδης Παυλάκης εκπαιδεύτηκε και πιστοποιήθηκε στο νοσοκομείο Evangelishes Krankenhaus της Βιέννης στην τοποθέτηση ταινιών για την αντιμετώπιση της ακράτειας μετά από προστατεκτομή.

Ο πρωτοπαθής καρκίνος του όρχεως είναι ο συνηθέστερος συμπαγής όγκος στον άνδρα στην ηλικία των 20 -35 χρόνων. Το θετικό είναι ότι ακόμα και σε μεταστατική νόσο με τη διαθέσιμη σήμερα χημειοθεραπεία το ποσοστό ίασης είναι ιδιαίτερα ψηλό, ξεπερνώντας σε νόσο καλής πρόγνωσης το 95%. Είναι κατά συνέπεια σημαντικό η διάγνωση να γίνεται σε πρώιμα στάδια και για τον λόγο αυτό οι επιστημονικές ουρολογικές ενώσεις συστήνουν στους άνδρες να μάθουν να αυτοεξετάζουν τον όρχι τους, να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος και την υφή του, και εάν διαπιστώσουν κάποια αλλαγή να συμβουλεύονται έγκαιρα τον Ουρολόγο τους. Είναι βασικό η εξέταση να γίνεται σε συνθήκες ψηλής θερμοκρασίας, όπως μετά από ένα ζεστό μπάνιο, ούτως ώστε να χαλαρώνει το όσχεο και να διευκολύνεται έτσι η σωστή ψηλάφηση.

ΕΙΚΟΝΑ

Η κυστεοσκόπηση είναι μία βασική εξέταση στη καθημερινή ουρολογική πρακτική. Η εξέταση είναι σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες απαραίτητη για την διαγνωστική διερεύνηση της αιματουρίας, ακόμα και όταν αυτή είναι μικροσκοπική, δηλαδή εμφανής όχι με γυμνό οφθαλμό αλλά στην εξέταση ούρων. Ο έγκαιρος εντοπισμός μικρών θηλωμάτων πριν αυτά εξελιχθούν σε επιθετικούς καρκίνους μπορεί να αλλάξει το μέλλον του ασθενή.

Μέχρι πρόσφατα οι ασθενείς αντιμετώπιζαν με αρνητικά αισθήματα την προοπτική να υποβληθούν σε κυστεοσκόπηση. Η άρνηση αυτή ήταν σε μεγάλο ποσοστό δικαιολογημένη, αν εκτιμηθεί ότι τα σκληρά, μεταλλικά εργαλεία που χρησιμοποιούνταν καθιστούσαν τη διαδικασία ιδιαίτερα επώδυνη.

Στη μονάδα μας χρησιμοποιούμε αποκλειστικά το εύκαμπτο ουρητηροσκόπιο τύπου Storz διαμέτρου μόλις 5 χιλ. που επιτρέπει η εξέταση θα διεξάγεται ουσιαστικά ανώδυνα. Το συγκεκριμένο κυστεοσκόπιο είναι το μόνο σε ιδιωτικό ιατρείο που χρησιμοποιεί την τεχνολογία “chip on the tip”, έχει δηλαδή μία μικροσκοπική κάμερα στην άκρη του, με αποτέλεσμα εικόνες εκπληκτικής ευκρίνειας και απόλυτη ακρίβεια στην διάγνωση.

Για να δείτε video κυστεοσκόπησης πατήστε εδώ???